Wiosną 2023 roku zdecydowałem się spędzić więcej czasu na robienie zdjęć w północnej części Japonii, na Hokkaido. Od tego czasu, co miesiąc podróżuję tam i z powrotem między Tokio, miastem, które nazywam domem, a Hokkaido, z jego bogatą i dziką przyrodą. Doświadczam tam życia, które jest całkowitym przeciwieństwem Tokio. Codziennie wychodzę robić zdjęcia i zawsze nie mogę się doczekać, jakie tematy napotkam.
Tym razem uchwyciłem późną wiosnę na Hokkaido za pomocą obiektywu SIGMA 18-50mm F2.8 DC DN | Contemporary z mocowaniem Canon RF. Jego odpowiednik pełnoklatkowej ogniskowej wynosi 28,8–80 mm, dzięki czemu doskonale nadaje się do uchwycenia świata w naturalnym polu widzenia, takim jakie widzimy ludzkim okiem. Innymi słowy, standardowy zakres zoomu rejestruje realistyczne obrazy. Atrakcyjność takich obiektywów polega na wyzwaniu uchwycenia otaczającego Cię świata bez pomocy specjalnych sztuczek i trików. W tym sensie, standardowy obiektyw zmiennoogniskowy sprawdzi Twoje umiejętności jako fotografa.
Jak sama nazwa wskazuje, SIGMA 18-50mm F2.8 DC DN | Contemporary ma stały maksymalny otwór przysłony F2.8. Jasna i otwarta przysłona F2.8 daje fotografom cztery ważne zalety. Po pierwsze, zapewnia większą kontrolę nad efektem bokeh. Chociaż przy użyciu standardowego obiektywu zmiennoogniskowego trudno jest uzyskać ekstremalne efekty bokeh, przysłona F2.8 jest więcej niż wystarczająca do tworzenia zdjęć z prawdziwym poczuciem głębi, a obiekty będą wyraźnie wyróżniać się na tle tła nawet przy większych odległościach.
Po drugie, duża przysłona pozwala na krótsze czasy otwarcia migawki. Jeśli przysłona jest zbyt mała, obiekt może zostać rozmyty, na przykład podczas fotografowania zwierzęcia na wolności. Nawet jeśli dołożysz wszelkich starań, aby uniknąć drgań aparatu, obiekt nie będzie ostry, jeśli porusza się zbyt szybko w stosunku do czasu otwarcia migawki, a gdy obiektem jest zwierzę, często staramy się uchwycić chwile, które nigdy nie wrócą. W takich sytuacjach, przysłona F2.8 oznacza, że możesz fotografować z krótszymi czasami otwarcia migawki i nie martwić się o rozmycie w ruchu. A jeśli nie potrzebujesz krótszych czasów otwarcia migawki, szeroka przysłona pozwala obniżyć czułość ISO. To trzecia korzyść: szersza przysłona zapewnia lepszą jakość obrazu. Robiąc zdjęcia, myślę nie tylko o tym, jak uchwycić fotografowane osoby, ale także o tym, jak osiągnąć najlepszą możliwą jakość obrazu. Aby robić świetne zdjęcia, należy wziąć pod uwagę, które aspekty zależą wyłącznie od sprzętu, a które leżą w gestii fotografa.
Wreszcie czwarta zaleta to możliwość fotografowania bez użycia statywu. Z racji, iż nie zawsze mam możliwość noszenia statywu, zdecydowanie wolę obiektywy, które są wystarczająco jasne, aby umożliwić fotografowanie z ręki. Podczas tej serii fotografowałem głównie podczas pływania kajakiem, gdzie nie dało się użyć statywu, nawet jeśli miałem go przy sobie. Ilekroć mogę wyjść bez statywu, czuję się nieobciążony, bardziej mobilny i bardziej wolny. Niemal automatycznie zapuszczam się głębiej w las niż zwykle… Wiele z moich nieoczekiwanych i niezapomnianych spotkań było wynikiem tego poczucia wolności i lekkości.
Jedną rzeczą, o której musze wspomnieć mówiąc o bokeh, jest minimalna odległość ostrzenia. Ogólnie rzecz biorąc, im krótsza odległość między obiektywem a obiektem, tym bardziej możemy rozmyć tło. W rzeczywistości to, czy obiektyw zapewnia dobry efekt bokeh, może prawie całkowicie zależeć od minimalnej odległości ostrzenia. SIGMA 18-50mm F2.8 DC DN | Contemporary oferuje wyjątkowo krótką minimalną odległość ostrzenia, bo jedynie 12,1 cm . Odległość robocza (odległość między przednim elementem obiektywu a najbliższym punktem ostrości) wynosi w rzeczywistości zaledwie 2,7 cm, co pozwala ustawić ostrość na obiektach znajdujących się bliżej niż czubek zdejmowanej osłony obiektywu. Połączenie jasnego maksymalnego otworu względnego F2.8 i minimalnej odległości ostrzenia wynoszącej 12,1 cm sprawia, że SIGMA 18-50mm F2.8 DC DN | Contemporary to idealny obiektyw do uchwycenia efektu bokeh.
Zaskakujący jest także jego rozmiar. Jak na obiektyw F2.8, jest on wyjątkowo mały. Z łatwością mieści się w kieszeni wiatrówki i pomimo moich małych dłoni udało mi się je w całości owinąć wokół obiektywu. Muszę też wspomnieć o rozmiarze gwintu filtra, który jest bardzo mały jak na nowoczesny obiektyw i ma jedynie 55 mm średnicy. Obiektyw jest lekki, a po zamocowaniu na aparacie i zawieszeniu na szyi, nie odczuwałem żadnego dyskomfortu. Podczas tego projektu wędrowałem także przez przełęcze górskie, które były jeszcze pokryte śniegiem. Im trudniejsze warunki, tym mniej sprzętu mogę ze sobą zabrać, dlatego zawsze jestem wdzięczny, że mam obiektyw, który jest kompaktowy i lekki po przymocowaniu do ciała, a po przechowywaniu w torbie nie zajmuje dużo miejsca.
Kiedy fotografuję na Hokkaido, wychodzę z domu przed świtem i powoli idę przez lasy i bagna, wzdłuż morza lub tam, gdzie tylko zdecyduję się wybrać tego dnia. Nie mam na myśli konkretnego tematu, na przykład zwierzęcia czy konkretnego momentu. Zamiast tego staram się poczuć witalność życia w tej odległej części świata, odkryć ogromne piękno, jakie natura tworzy z każdą nową porą roku i po prostu pozwolić sobie na doświadczenie promieni światła, które docierają tu ze słońca. Fotografując w ten sposób, być może ograniczam wybór tematów, ale jednocześnie zwiększam swoją wrażliwość i zdolność dostrzegania subtelnych szczegółów. Podobnie standardowy obiektyw zmiennoogniskowy zapewnia świetną równowagę – jest wszechstronny, ale oczywiście nie na tyle wszechmocny, by zrobić wszystko. Pomaga Ci się skupić. Jest rzeczą oczywistą, że różnorodność i ogrom natury przekracza możliwości pojedynczego obiektywu, nawet obiektywu zmiennoogniskowego. Ale właśnie dlatego istnieje tak wiele różnych typów wymiennych obiektywów, od zmiennoogniskowych, przez stałoogniskowe, po szerokokątne, teleobiektywy, makro i tak dalej. Kiedy wychodzę na łono natury, często mam w plecaku kilka różnych obiektywów. Ale niezależnie od mocy mojego sprzętu, zawsze mam w pamięci następującą mantrę: „Nie spiesz się, nie bądź chciwy i kieruj się swoją wrażliwością!” Być może zacząłem myśleć w ten sposób, ponieważ dzielę swoje życie pomiędzy dwa bardzo różne środowiska, miejski krajobraz Tokio i nienaruszoną przyrodę Hokkaido… ale kto wie?
Taichi Kozawa – Fotograf
Taichi Kozawa urodził się w 1975 roku w Nagoi w Japonii. Po ukończeniu Wydziału Fotografii na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Nihon, zanim rozpoczął karierę fotografa, pracował jako asystent Hidekiego Kono. Jego portrety dzieci, aktorów, artystów, a nawet prezydentów często pojawiają się w magazynach i reklamach. Dodatkowo Taichi Kozawa pisze także do magazynów fotograficznych, wykłada i prowadzi warsztaty. Jego trwający całe życie projekt fotografowania dzieci na całym świecie, który prezentował na licznych wystawach fotograficznych, kilka razy w roku zabiera go za granicę. Mając 156 cm wzrostu i ważąc 39 kg, uważa się za „małego fotografa”. Taichi Kozawa jest wykładowcą w szkole Canon EOS School w Tokio i członkiem Japońskiego Stowarzyszenia Profesjonalnych Fotografów.
